طراحی و ساخت سیستم الکترونیکی کنترل مکان عمودی پلاسما در توکامک دماوند

توکامک مهمترین دستگاه برای رسیدن به شرایط همجوشی هسته ای است که در آن پلاسمای خالص بسیار گرم (حدود 100 میلیون درجه کلوین) و با ماندگاری زیاد برای رسیدن به واکنش گداخت لازم است. توکامک دستگاه چنبره ای محصورسازی پلاسما است که در آن از میدان های مغناطیسی برای محصورسازی و کنترل پلاسمای گرم استفاده می گردد. توکامک دماوند مجموعه پژوهشی در زمینه گداخت هسته ای است که در آن پلاسمایی با جریان بیشینه ka40 در مدت زمان ms21 تولید می شود. پلاسمای توکامک برای جابجایی عمودی ذاتا ناپایدار است که این ناپایداری، باعث برخورد آن با دیواره چنبره توکامک و از هم گسیختگی و اتلاف انرژی آن می شود. و باید سیستم کنترل با تولید میدانهای مغناطیسی متغیر، نیروهای مغناطیسی لازم جهت کنترل پلاسما را فراهم بیاورد. این شرایط، نیاز سیستم را برای داشتن یک سیستم کنترلی مطمئن و دقیق ضروری می نماید. در این پروژه، ضمن بررسی عملکرد سیستم کنترل مکان عمودی پلاسما در توکامک دماوند و همچنین بررسی نقاط ضعف و قوت آن، به ارائه پیشنهاداتی در جهت رفع نقصهای آن پرداخته و این پیشنهادات را در قالب بررسی های تئوری و عملی بررسی می کنیم. در بخش سخت افزاری، سیستم کنترل مکان عمودی پلاسما با درایورهای جدید و سیستم کنترل دیجیتالی در یک مدل سیمولاتوری پیاده سازی شده و نتایج تست های آن ارائه گردیده است. در بخش تئوری، به ارائه نحوه عملکرد الگوریتم ilc برروی سیستم برای بهینه سازی کنترلگر آن و پیشنهاد یک رویکرد جدید در کاربرد این الگوریتم می پردازیم. این رویکرد در بهینه سازی کنترلگر مدل سیمولاتوری شناسایی شده توکامک بکار برده شد. که نتایج آن در اینجا مورد بررسی قرار می گیرد.